Bazen üç noktayla başlarsın anlatmaya... Çünkü aklında tasarladıklarının devamıdır bazı şeyler... Bunu senden başkası bilmez bilemez...
Zihninin derinliklerinde bir yerlerde kaybolmuş kıymetli eşyaları bulursun bazen... Sana göre dünya değerlisidir... Ama sadece sana göre...
Bir resim görürsün ve heyecanlanırsın bazen... Herkes sanki o gördüğünü görmüşcesine, mutluluğunu paylaşmaya çalışırsın... Ama yanılırsın...
Sendelersin bazen... Elini tutacak bir el ararsın... Tek bilinmeyenli denklemler kadar basit bir duygudur bu aslında...
Olmayınca olmuyor tekerlemesini takrarlatır bazen bazı şeyler... Umutta neymiş kaç hece kaç kelime dedirtir...
Uzaklaşmak lazım... Olabildiğince uzaklaşmak...
Hadi eyvallah...
Vladimir BARTOL...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yap